Begin juli was ik in Manchester (USA) voor het Constructing Modern Knowledge (CMK24) congres. De organisatie was in handen van Gary Stager en Sylvia Martinez (onze redacteuren van “The Invent to Learn to the micro:bit“). Ik keek er naar uit om ze in het echt te ontmoeten en ik wilde deel uitmaken van deze speciale conferentie om vier dagen lang te maken, knutselen met elektronica en andere internationale makers te ontmoeten die ook bezig zijn met maken, programmeren en creativiteit.

Dag 1

Op de eerste dag begon Gary met een keynote over creativiteit en leren. Zet je docenten hoed af en begin met leren. Toen begon er in 3 stappen een heel interessante activiteit.

• Stap 1: Gary vroeg wat je wilt de komende dagen maken. Eerst staken 1 of 2 mensen hun hand op en hun ideeën worden op grote flappen  aan de muur van de kamer gehangen. Er kwamen steeds meer ideeën bij, sommige waren echt grappig en gek dat ik dacht hoe dan. Op elk papier maar één idee. Ik zei dat ik een bewegende draak met vuur wilde maken. Dit proces duurde tot niemand meer een idee had.
• Stap 2: Al deze papieren werden hierna in de lange gang opgehangen. Iedereen kon zijn naam schrijven onder de projecten die je leuk vond en waaraan je misschien wilde deelnemen. Je mocht je naam bij verschillende projecten schrijven. Ik heb mijn naam bij zo’n 10 projecten gezet (van de wel 40 project ideeën die ophingen). Ik keek aan het eind van dit proces en zag dat er wel zo’n 10 namen bij mijn draak stonden. Dat was best veel, want er waren ook projecten waar geen naam stond.
• Stap 3: Als je dacht ik wil dit echt gaan doen, moest je een A4 pakken en daar je project op schrijven en in het midden van de zaal gaan staan. Mensen die dit ook wilde kwamen dan bij je staan. Al snel had ik zo’n 5 mensen om me heen en ik zag ook de man staan die een basilix wilde maken en ik vroeg of hij wilde samenwerken. Dat leek hem ook een goed plan. Op deze manier werden er zo’n 15 teams gemaakt. Er werd wel benadrukt dat je niet aan dit team vast zat.

Hierna werd de enorme zaal geopend waar grote tafels stonden. Wij gingen aan een tafel zitten en een kort voorstel rondje. Toen op een groot papier gingen we eerst opschrijven, wat moet er in de draak en er kwamen ook direct tekeningen. Dit was de basis van onze draak. Er werd niet echt dingen verdeeld, maar iedereen ging aan de slag met wat hij leuk vond op te doen. In de zaal stond een enorme lange tafel met daarop zoveel materiaal met zoveel ook voor mij onbekende materialen (zie dit filmpje). Wat een feest. Er waren tafels met solderen spullen, 2 3D printers, borduurmachines en materialen, gereedschap en in een hoek stond heel veel karton. Als groep gingen we lunchen en we gingen weer verder. Eind van de dag was er altijd een reflectie met een aantal andere teams. En die eerst avond was er een gezamenlijk (gala) diner bij een Mexicaans restaurant waar obers langs de tafels liepen met spiesen met vlees.

Dag 2

Deze ochtend was ik vroeg wakker zoveel zin had ik in de dag. Ik ging eerst even zwemmen en daar kwam ik een aantal andere deelnemers van het CMK event tegen (leuk als je allemaal in hetzelfde hotel zit). Ik haalde koffie en was weer klaar voor de dag. Bij de start van de dag weer een inspirerend verhaal van Gary en toen met elkaar even kijken wat hebben we gedaan, wat gaan we vandaag doen. En weer lekker dingen maken. De draak kan intussen al rijden en er werd een heel mooie kop gemaakt van karton met 3D geprinte ogen. Regelmatig liet ik dingen zien hoe je dat kon doen met de micro:bit. En er kwamen ook mensen naar met toe, kun je even helpen hoe ik dat moet doen. Zo kwam er iemand naar me toe die wilde 12 servo’s (!) aansluiten via de micro:bit. Er werd veel gebruik gemaakt van het motorboard van de hummingbird met sensoren. Ik had hem al gezien bij ISTE in Denver. Ik vind het een duur motorboard, maar het was bij dit event erg populair.

In de middag hadden we een keynote van Stephan Wolfram. Een briljante wiskundige die heel veel boeken heeft geschreven over wiskunde (in combi met programmeren). Het ging voor mij veel te snel en ook nog in het engels. Maar de meeste mensen van het congres waren heel blij om hem te zien en horen. Ik ging samen met een Richard Millwood naar de EK voetbal halve finale kijken. In de avond gingen we met zijn allen naar de Fishercats Minor Leage Baseball wedstrijd kijken. Dat was erg leuk, we kregen veel uitleg over het spel, een pet en natuurlijk hotdogs. En gelukkig wonnen ze.

Dag 3

Onze draak gaat voorspoedig, we hebben er ook een voorkant van een kasteel bij gemaakt met het idee dat de poort omhoog gaat als de draak dichter bij komt.  We hebben lang geprobeerd om dit te programmeren op radio sterkte, maar er zijn zoveel telefoons dat het signaal erg verstoord wordt. Dus maar we hebben toch maar de afstand sensor gebruikt. Ook hebben we de vleugels van de draak bekleed met turtle stitch patroon met een aantal LED lampjes. De vleugels mooi laten bewegen is toch wel ingewikkeld. Daar heeft iedereen zich al in vast gebeten maar het gaat nog niet perfect. In de middag waren er weer lezingen. Melisa Walker: activiste, grammer winner en schrijfster en ze heeft jazz house kids opgericht. En ook Trica Turnsal: de bedenster van de educational movement El Sistema waar kinderen uit niet kansarme wijken en landen leren een klassiek instrument te bespelen.

In de avond was er een pyjama party met hapjes en drankjes en ging we weer verder. Er is steeds meer dan genoeg tijd om te kijken waar iedereen mee bezig is. En je kijkt eens hier, maakt daar eens een praatje. Ook komt met regelmatig bij ons kijken.

Dag 4

Ik  merk dat er in de ochtend de deelnemers steeds wat later komen (er gaan veel mensen ook naar de kroeg na het programma). Wij zijn bijna klaar met onze draak en we moeten alleen de puntjes op de i zetten. We hebben een aantal mooie filmpjes gemaakt van onze draak en ook een groepsfoto. Toen zijn we lekker gaan lunchen maar we moesten op tijd terug zijn. Want om 13.00 uur is het demo or die time. Wel grappig maar nodig. Je merkte dat er veel stress hadden.

In de middag liep iedereen rond om alle projecten te zien en regelmatig was je ook bij je eigen project om dat aan andere te laten zien. Langzaam gingen er ook al deelnemers weg omdat hun vlucht was gepland. De projecten van de andere groepen ware: een bloem die van kleur veranderd als je er tegen schreeuwt, een interactieve landkaart, een orkest, een drone parcours, een AI Dungeans en Dragon master, steen papier schaar met servo’s, autotjes die met elkaar communiceerde en van kleur veranderde en nog veel meer.

Het werd afgesloten met een mooi verhaal van Gary en veel mensen die hem bedankte. Toen was tijd om op te ruimen en wat na te zitten.

Wat een event, ik heb er zoveel energie van gekregen, zoveel leuke mensen ontmoet en ook “bekende” mensen die zomaar langs kwamen (Erik Rosenbaum) of gewoon aanwezig waren (Cynthia Salomon). Veel mensen kwamen langs om een handtekening van mij (er zijn stapels boeken van ons verkocht) of kwamen vragen of ik kon helpen met hun code. Ik vond het proces van groepen kiezen heel bijzonder om dat te ervaren. Wij hadden een heel leuk team omdat we allemaal een draak wilde maken. Meer details over het maken van de draak kun je hier vinden. Sommige teams gingen niet zo goed, maar iedereen heeft toch iets gepresenteerd. Mooi te zien dat groepen ook geïnspireerd werden door de keynotes.  Zo fijn om een hele week zo te kunnen werken, met elkaar naar één doel in een inspireerde omgeving met inspirerende mensen. Link naar materialen van het congres.

Volgend jaar is dit event in Reggio Emilia in Italië van 14-17 april. Ik heb het alvast in mijn agenda gezet.

Met dank aan ons team: Marius Narvilas, Maelene Krig, Troy Harkin, Elizabeth Collins, Louis Philippe Lechasseur, Lilian Ritchie en Brandon. En hier is de link naar het blog hoe we de draak hebben gemaakt.